کیست دوباره گویدم از هنر جهان بگوی

بهاریه های دل انگیز راد

کیست دوباره گویدم از هنر جهان بگوی
 

وز هنری که میرود همره جسم ­وجان بگوی

گه به مسیر چشمه ها در دل کوهسارها
 

گاه بیا ترانه ای از دل عاشقان بگوی

فکر مرا روانه کن در دل دشت و کوهسار
 

یا بنشین کنار من قصه ازاین وآن بگوی

چون  شده فصل نوبهار یاد ضمیر ما بیار
 

زانچه نگفته هیچکس همره دوستان بگوی

انجمن دل مرا یاد بیاور ای قلم
 

آن سخنی که میرود در پی پرنیان بگوی

کشت درخت توت را یاد جهانیان بیار
 

میبرد این هنر مرا روی به آسمان بگوی

گر شود این جهان ما رو به دیار پرنیان
 

فکر زمانه این زمان می بشود جوان بگوی

کیست دوباره آورد یاد من این ترانه را
 

تا که دوباره آورد یاد من از جهان بگوی

ای نفس لطیف راد تا که بماندت به یاد
 

شکر خدای هوش را مثل فرشتگان بگوی

فکر من شد که جهان را به تماشا برویم

ای دلا باش که اندیشه‏ی باطل نکنیم

آن زمانی که به دل شوق سفر بود مرا