دوستان چون می‏شود فصل بهار

بهاریه های دل انگیز راد

دوستان چون می‏شود فصل بهار

دل به دنیا می‏شود امّیدوار
 

دشت را آهو به رقص آرد ز شوق

کوه را رقصیدن شیر و شکار
 

خودنمایی می‏کند سرو سهی

زینت آرد نسترن بر جوی‏بار
 

این همه نعمت چو بیند طبع راد»

گوید اینان را که بنمود آشکار؟
 

عقل می‏گوید تو خاموشی بجوی

او که دنیا را بود آموزگار
 

به که گویی در تمام کائنات

این جهان را او بود پروردگار

فکر من شد که جهان را به تماشا برویم

ای دلا باش که اندیشه‏ی باطل نکنیم

آن زمانی که به دل شوق سفر بود مرا