ای دلا باش که اندیشه‏ی باطل نکنیم
چشمه‏ای را که زلال است، زلالش طلبیم
دست حاجت ز پی نان بر دونان نبریم
بی‏خرد را نستاییم برای زر و زور
ای دل ای دل، تو بیا جز ره یزدان نرویم
بار خود را تو بر آن باش که بر دوش کسی
در خم زلف هنر، همره اندیشه‏ی راد»
 

خویش را هم­سفر مردم غافل نکنیم
آب را در گذر هم‏نفسان گل نکنیم
همنشینی سخن‏چین و اراذل نکنیم
در دیاری که حسود است منازل نکنیم
فکر خود را به جز این ره متمایل نکنیم
وندر این ره که روانیم حمایل نکنیم
اجر خود را تو بر آن باش، که زایل نکنیم